مشاهده حضور دوسوم کشورهای جهان در ایران صحنه شیرینی است، که کمتر چشم منصفی می تواند از کنار آن به سادگی بگذرد، تمام این کشورها در نقطه ای مشترکند، آن اینکه سال های طولانی استعمار و استثمار شده اند، ممکن است الان کشورهای  تاثیر گذاری در عرصه جهانی به نظر نیایند و حتی خیلی از پرچم هایشان ناشناخته باشد، شبیه تمام مردم ضعیف نگه داشته شده ای که در عصر پیامبران زندگی می کردند، اما همان مردم مستضعف با ظهور پیامبری که برایشان به مثابه نخ تسبیح و راهنمایی وارسته بود، به حرکت درآمدند و اتفاقات بزرگی را در تاریخ رقم زدند و سرنوشت بشریت را به دست گرفتند مثل قوم نوح در برابر اشرافیت زمان خودش، بنی اسراییل در زمان حضرت موسی و اعراب بادیه نشین جاهلی در زمان حضرت محمد. این وعده خدا در قرآن است  که آن هایی  كه در زمين ضعيف شمرده شدند  پيشوايان خلق و وارث ديگران قرار گیرند. به حول و قوه الهی به همین زودی ها روزی را شاهد خواهیم بود که این کشورها زیر پرچم واحد قیام کنند و به حرکت درآیند تا نظم نوین جهانی را که در آن نه ظلمی است و نه بی عدالتی، آنگونه که شایسته بشریت است را به وجود آورند و اتوپیایی که هزاران سال مردان و زنان بزرگ جهان در جهت ساختنش خون و عرق ریخته اند، شکل دهند. به امید آن روز